Niesamowite duchy z życia i śmierci . Klimat, litera i nastrój .

Odszedł znajomy, muzykował, grał a my tańczyliśmy.

tyle życia a tu nagle śmierć.

Pogrzeb.

Pamiętałem  Mo " Panie kierowniku" ale dawno go nie widziałem.

Nagle 

Wybrałem się na Centralny czyli szczeciński cmentarz.

W nowym roku chodziłem juz po cmentarzu.

Melancholia i praca przewodnika.

Dziady, kult przodków i pogrzebu ...

w dodatku przyszła książka na która czekałem 

"Yurei 

Niesamowite duchy w kulturze japońskiej."

Zack Davissona

Uniwersytet Jagielloński

Kraków, 2018.

Duchy ,upiory opowieści o tych co straszą po śmierci....

Trafiłem n Cmentarz a tam okazuje się ze pogrzebu nie ma...

Czy to on?

Duch?
Samotny strach

Poszedłem dzień za wcześnie
Padało i zmokłem.

Następnego dnia , wyszedłem wcześniej,

ale  znów się spóźniłem.

Kiedy tak szedłem,

 przypomniałem ze na imprezy grane przez "Mo"

 też się zawsze  spóźniałem i byłem na nich trochę z boku.

Wpadałem , słuchałem , czasem tańczyłem,

opowiadałem niesamowita historyjkę i znikałem.

po drodze spotykałem tych wszystkich ,

którzy też bywali i tańczyli...
teraz sam w wielkim parku umarłych,
szukałem, bliskich i grobu z książką o upiorach z Japonii

klimat był niesamowity ,deszcz ogród śmierci i wspomnienie tych wszystkich miejsc 

naszych spotkań, muzyki czasem ciemno chłodno w deszczu w światłach,

kluby w piwnicach i magazynach i ten nastrój spotkania, krótkich rozmów,

ciętego humoru po prostu  życia.

Czas minął, zostają duchy tamtych miejsc,

złość ze tak krótko i nastrój w mrocznym, mokrym 

momencie  zimy.

Strasznie i swojsko.

Szaro i szybko.
Na szczęście spotkałem żywych.
w kolorach .
Mogliśmy gadać uśmiech, życie i śmierć normalna rzecz.
litery tańczą bez końca

Opowieści niesamowite jak muzyka grana w podziemiach, halach i

w nas bez końca .

Marzenie, melancholia i mowa myśli

duchy z duszy

magia życia i śmierci
słowa szczęścia
na
smutek szaleństwa
śpiewaj
śpij
gramy...